SPAKEN
Door: Riet
Blijf op de hoogte en volg Riet & Herman
19 Mei 2011 | Frankrijk, Dax
18 mei
Om half negen stond de fiets van Herman op de kop klaar voor ‘ operatie spaak’. Maar toen om negen uur Angel kwam vertellen dat hij niet de juiste maat nippels had kunnen vinden, was dat een grote teleurstelling voor Herman. Toch maar alles opgeladen en voorzichtig op weg. In Labouheyre, 40 km verder, zouden we misschien wel kans maken.
We reden het dennenbomen gebied weer in. Je moet niet denken aan mooie slingerende wegen met veel schaduw, door het bos hoor. Nee, kaarsrechte, schaduwloze, wegen in een brandende zon. Niks aan dus. Naast de weg liggen stapels hout. Onderweg Tanja uit Zutphen geholpen. De band van haar karretje, wat ze achter zich aan trok op de fiets, was lek. Ze was bang dat ze de band er niet terug op kon krijgen. Dus Herman toonde zijn krachten!!! En werd daarvoor erg bewonderd en bedankt natuurlijk.
In Laboueyere kon de spaak met veel kunst en vliegwerk gemaakt, staaltje van vakmanschap hoor. Ondertussen was het te laat geworden om verder te gaan en zochten we onderdak. Via behulpzame Franse Compostella “fans” kregen we onderdak in ‘ Le arc en ciel’ een parochie die mensen die in financiele nood zijn helpt, charitative hulp kun je zeggen. Zij geven onderdak aan pelgrims die betalen en met dat geld worden weer anderen geholpen. Een tachtig jarige mevrouw Mahou, reed in haar Renault Clio voor ons uit om de weg te wijzen, we moesten behoorlijk hard fietsen. Toch Fantasische mensen daar. Wat bleek ook, dat Leo en Fien Teeuwen uit Noordwijkerhout ons een dag, nachtje, voor waren. Wat is de wereld toch klein.
Daarna weer terug naar het centrum om te gaan eten. Dat deden we samen met Koos uit Goes. Erg gezellig maar ook met een serieus gesprek.
19 mei.
Ontbijten konden we niet in de Regenboog, dus eerst naar Laboueyere om brood en beleg. Ergens midden in the middle of nowhere, naast een grote stapel hout maakte Herman het ontbijt klaar.
Nu zijn we in Dax, waar we daarnet een ontzettend harde regenbui hadden. Morgen gaat het bijna beginnen! Nog twee dagen voor St. Jean Pied de Port, waar de Pyrineeen op ons wachten!!!
Welterusten allemaal en alle reacties zijn hartelijk welkom. Het is goed om wat support te hebben. . . . .
Om half negen stond de fiets van Herman op de kop klaar voor ‘ operatie spaak’. Maar toen om negen uur Angel kwam vertellen dat hij niet de juiste maat nippels had kunnen vinden, was dat een grote teleurstelling voor Herman. Toch maar alles opgeladen en voorzichtig op weg. In Labouheyre, 40 km verder, zouden we misschien wel kans maken.
We reden het dennenbomen gebied weer in. Je moet niet denken aan mooie slingerende wegen met veel schaduw, door het bos hoor. Nee, kaarsrechte, schaduwloze, wegen in een brandende zon. Niks aan dus. Naast de weg liggen stapels hout. Onderweg Tanja uit Zutphen geholpen. De band van haar karretje, wat ze achter zich aan trok op de fiets, was lek. Ze was bang dat ze de band er niet terug op kon krijgen. Dus Herman toonde zijn krachten!!! En werd daarvoor erg bewonderd en bedankt natuurlijk.
In Laboueyere kon de spaak met veel kunst en vliegwerk gemaakt, staaltje van vakmanschap hoor. Ondertussen was het te laat geworden om verder te gaan en zochten we onderdak. Via behulpzame Franse Compostella “fans” kregen we onderdak in ‘ Le arc en ciel’ een parochie die mensen die in financiele nood zijn helpt, charitative hulp kun je zeggen. Zij geven onderdak aan pelgrims die betalen en met dat geld worden weer anderen geholpen. Een tachtig jarige mevrouw Mahou, reed in haar Renault Clio voor ons uit om de weg te wijzen, we moesten behoorlijk hard fietsen. Toch Fantasische mensen daar. Wat bleek ook, dat Leo en Fien Teeuwen uit Noordwijkerhout ons een dag, nachtje, voor waren. Wat is de wereld toch klein.
Daarna weer terug naar het centrum om te gaan eten. Dat deden we samen met Koos uit Goes. Erg gezellig maar ook met een serieus gesprek.
19 mei.
Ontbijten konden we niet in de Regenboog, dus eerst naar Laboueyere om brood en beleg. Ergens midden in the middle of nowhere, naast een grote stapel hout maakte Herman het ontbijt klaar.
Nu zijn we in Dax, waar we daarnet een ontzettend harde regenbui hadden. Morgen gaat het bijna beginnen! Nog twee dagen voor St. Jean Pied de Port, waar de Pyrineeen op ons wachten!!!
Welterusten allemaal en alle reacties zijn hartelijk welkom. Het is goed om wat support te hebben. . . . .
-
19 Mei 2011 - 22:18
Ria:
Riet en Herman, geweldig! Heerlijk om zo mee te genieten en niet moe te worden van het op en neer gaan!
Groetjes Ria -
19 Mei 2011 - 22:24
Marianne Gribling:
Zo, was je er weer? Toch weer heel wat beleefd! De volgende keer neem je zeker een elektrische fiets,ha,ha!
Geweldig,zoals jullie alles trotseren om jullie doel te bereiken.
Veel succes, geluk en inderdaad, support van de thuisblijvers.
Liefs,
Marianne -
20 Mei 2011 - 11:16
Thea:
Dag Rietje en Herman,
Ik ben weer thuis van mijn weekje Kreta(fantastisch) en lees met plezier jullie verhalen. Wat een indrukken en wat leuk dat jullie onderweg medefietsers ontmoeten met dezelfde bestemming. Volgens mij begint er nu een zwaar stuk door de pyreneen, dus wensen wij jullie heel veel succes toe bij dit pittige stuk van de reis! liefs Thea en Ton -
20 Mei 2011 - 14:43
Dicky Boekel:
Hallo Herman en Riet,
Wat een reis die jullie maken. Helaas mijn scootmobiel komt niet zover. Maar door jullie verhalen reis ik met jullie mee. Wens jullie veel sterkte in de Pyreneen, dat zal echt goed klimmen en dalen worden.
Groetjes, ook van Rob (hij leest ook mee).
Dicky -
21 Mei 2011 - 22:15
Tiago De Zoeterwoude:
Zoals ze in de wielersport zeggen: "Het spel is op de wagen". De Pyreneeen, dat is het echte werk, dat is afzien, dat is het zwaarste stuk. Na deze bergrug is elke helling fijner. Ik wens jullie veel kracht en weinig kilo's bagage.
Tiago sans San -
22 Mei 2011 - 20:06
Marianne Gribling:
Lieve mensen,
En nu op naar het moeilijkste en zwaarste stuk! Wat zullen jullie blij zijn als dat achter de rug is!
Zoals jullie bezig zijn bouwen jullie echt een wereldwijde vriendenkring op. Geweldig! Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen belevenissen,dus er valt heel wat te praten. Maar jullie genieten gelukkig ook van momenten samen.
Hou vol! (Da's makkelijk gezegd vanuit een luie stoel!)
Groetjes,
Marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
