Door wijnvelden en saaie ' bossen'

Dax, 19 mei

Een paar dagen geen kans gehad om op internet te komen, nu wel dus. We zitten in een groot Katholiek centrum, L’ Arrayade, in Dax. Vroeger is het een semenarie geweest en nu is er ruimte voor conferenties en biedt met ook onderdak aan o.a. pelgrims te voet en per fiets. Het is er niet duur de pelgrims krijgen zelfs gratis avondeten, diner, en ontbijt. Niet verkeerd dus. De kamer is klein maar voldoende. Samen met vier Franse wandelaars,2 uit Poitiers en 2 uit Bordeaux, hebben we gezellig zitten eten aan één tafel en nog dertig jongens. Ze kijken toch wel enigszins jaloers(dacht ik) als ze horen dat wij 80 tot 90 kilometer afleggen per dag. Zij hooguit 25! Maar ik heb heel veel bewondering voor hen!
De afgelopen dagen gingen niet zo maar voorbij.
Laat ik beginnen met het vertrek uit Autriac le Bourzon, “la grange de Lucie”. We zijn er twee nachten geweest, ff bijtanken en de spullen zijn er weer schoongewassen. Samen met Maria Catherine heb ik kersen geplukt, ja die zijn al rijp daar! ’s Avonds werden door haar getracteerd op een heerlijke kersenvlaai. We werden uitgezwaaid door haar nadat Jean Claude, haar man, eerst van ons een foto had gemaakt. Het was een dag met veel klimmen en dalen. Zo van als je net boven bent,met veel moeite, dan gaat het meteen weer naar beneden en je ziet dan meteen al dat je daarna weer een flinke klim staat toe te grijnzen. Waarom maken ze de weg niet vlak!!! Zo kwamen we aan in Dé wijnstreek van Fankrijk! Puiseguin en St. Emelion. Wat een wijnvelden zeg. Zover je kijken kunt! Het staat er goed bij, er is veel werk aan. Op dit moment worden de ranken opgebonden met Ti-rips(als ik het goed zeg). Iedere rank apart! We sliepen bij de eigenaar van een Chateau: Meyelet. Niet zo groot maar toch in de dure streek. Er waren ook twee Canadezen uit Quebecq. Zij voelen zich helemaal thuis met hun Canadees Frans. Op het plein achter de cathedraal hebben we een heerlijk wijntje gedronken. Wel duur, maar in St. Emelion is alles duur. Door een straatje naar beneden met super gladde stenen, waagden we ons naar een ander pleintje. Het was best link. De andere morgen zagen we er oudere mensen die er overheen naar beneden moesten glibberen. Gevaarlijk!

Op weg dwars door de productiebossen die destijds op advies van Napoleon zijn aangeplant zijn om de streek wat op te 'pimpen' en zo ook nog hout te scoren. De laatste jaren zit er een ziekte in de pijnbomen en hele stukken zijn leeg en het is een ramp voor de bosbouwers. Het laatste stuk was erg stijl en op zo'n helling knapte er een spaak in het achterwiel van Herman z'n fiets. Dikke pech. Maar.... Herman had reserve spaken meegenomen. Alleen ... geen nippels! Samen met Angel, de man van de jeugdherberg waar we logeerden, op zoek naar de juist maat. Hij had ze niet maar beloofde op zoek te gaan voor ons. Morgen volgt de reparatie.