Eindelijk SANTIAGO de COMPASTELLA! ! ! ! !

Beste allemaal,

Dinsdagmiddag rond drie uur reden we het plein op voor de kathedraal in Santiago. Het was weer een bijzondere ervaring! Ineens sta je dan op de plaats waar je al die weken naar toe hebt gefietst. Gek dat je dat pas realiseert een tijdje nadat je bent aangekomen. Maar laat ik beginnen met de laatste fietsdag. Vanuit Arzua wilden we vroeg vertrekken om ook vroeg in Santiago aan te komen.Maar wat gebeurde er, uitgerekend op de aller, aller laatste dag, Prijs! De achterband van de fiets van Herman stond leeg! Gelukkig waren we nog niet onderweg zodat Herman in de hal van het appartement van onze gastheer de band kon maken. Hij kon het lek niet vinden, dus het wiel ging er af en een nieuwe binnenband, die al die tijd mee was gesjouwd, werd er vakkundig door hem opgezet. Na de smerige handen te hebben gewassen gingen we pas rond negen uur op weg. Het was weeeeer een zware stappe. Heel veel steile klimmetjes en relatief kort afdalingen. We reden door een Eucatyptusbomenbos! Dat ruikt erg lekker. Onderweg twee keer moeten schuilen in een bushokje voor stortbuien en toen kwam Santiago in zicht. Van verre zie de kathedraal met z´n twee torens.
Toen we wat waren bekomen van de eerste emotie kwamen Joken en Dick ons verwelkomen. Zij waren een paar uur al aangekomen en wezen ons de weg naar centrum om het Compostolaat te gaan halen. Ieder kreeg het begeerde bewijs: de Camino met succes te hebben volbracht. Ook wij zijn er trots op.
Vandaag om twaalf uur met z´n viertjes naar de H. Mis, in een over volle kathedraal.(mensen stonden ook)Ook dat is bijzonder. De Eucharistie viering werd voorgegaan door acht priesters uit verschillende landen, waaronder China, Polen. (geen Nederlander).Zij deden ook de voorbede. Toen de viering was afgelopen werd het grote wierookvat naar boven getrokken en begon de zwaai! Als een schommel suisde hoog het dwarschip, van links naar rechts. De wierook verspreidde zijn geur door de hele kathedraal. Wat een ervaring weer.
Na deze dienst, het was ondertussen over enen, zijn we een heerlijke bobadillo gaan eten.
Er is nog zoveel meer te vertellen, maar dat komt nog wel. We zitten nu in een Internet ruimte en de tijd is bijna om. Foto´s volgen later.
Iedereen die heeft gereageert hartelijk dank. En Keyzertjes ik zal het doorgegeven aan Joke en Dick hoor.
Hasta luego Herman en Riet vanuit een druk Santiago