Wat doe je tijdens het fietsen

“Wat doe ik de hele dag zo op de fiets, behalve trappen”, vroeg ik me af.Eigenlijk een rare vraag maar na een inventarisatie blijkt dat het heel wat is. Allereerst zwoegen!!!!
Wanneer je een helling opgaat die erg steil is, lig je voorover gebogen over het stuur en zie je alleen het asfalt onder je doorgaan, voor iets anders is er geen tijd. Je adem is als een rasp voor de keel, het doet pijn! “Denk om de ademhaling” schiet het door m’n hoofd en ik probeer een ritme te vinden en om in een cadans te komen. Ik praat dan met mezelf. “Yves, zing nog eens wat voor me” en onmiddelijk klinkt (in mijn hoofd) zijn liedje. Ik schrijf het foenetisch op: “Poevé moi le cadanse dance, Poevé moi le cadanse dance. Amme le nee la candance dance, amme la nee la dance, dance. Amme le nee la cadence dance pour la joy” en zo gaat het nog even door. Onzin natuurlijk, maar wie Yves Duteil kent weet onmiddelijk welk liedje ik bedoel. Zo trap ik me dan naar boven. Herman gaat ver voor me uit. Hij is een goeie klimmer en met al die kilo’s bagage is het nog bewonderens- waardiger. Boven aan de top staat hij me altijd braaf op te wachten. Vorige week na een klim van meer dan drie kilometer met een hellingspercentage van soms 8% en zelfs ’n stukje van 10%, stond hij voor mij te klappen! Nou?! Zonder af te stappen had ik het volbracht. Met een rood hoofd en stoom uit de oren, dat wel. Dan is een slok water uit de aangeboden bidon pas echt een tractatie! “Merci Ermanne”. Naar beneden gaat lekker snel, tegen de 50 km, als de weg goed is. Maar ik heb de indruk dat de hellingen naar beneden korter zijn dan naar boven, het duurt in ieder geval langer.
Op de weg ligt natuurlijk van alles, van lege flessen en sigarettenpakjes tot, meestal, dode beestjes. Zo zag ik, tijdens een steile klim een egeltje, platgereden en alleen de stekeltjes lagen er nog. Ik schoot in de lach toen ik dacht: “he ‘n T egeltje”. Op de weg naar Valence lag een slang/adder, gekronkeld. Hij keek me strijdlustig aan met lege ogen, de bek open, hij was wel erg breed en heel plat, hij de overkant net niet gehaald. . . Gister lag er een doodgereden vosje (zielig)waar de dikke vliegen zich te goed aan deden. Enkele kilometers verder lag het karkas van een hertje. Hier hadden de vliegen en andere 'opruimers' hun werk al gedaan. Alleen het skelet en kopje was nog over. Zo zie je maar weer, er is heel wat te zien op het adfalt als je op de fiets zit, waarover je de gedachten kunt laten gaan.

Zomaar wat gedachten tijdens onze vrije dag op "La grange de Lucie"