Cruz de Ferro

Beste allemaal,
Wat een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam niet met je kan doen. Maar ik zal eerst vertellen hoe we er zijn gekomen. Herman had het precies uitgerekend om deze zware etappe in zo'n gunstig mogelijk schema te zetten. Vandaag hebben we 'maar' 70 km gefietst. Vanuit Fuente del Orbigo vertrokken we om 8 uur. We reden over een historische brug over de rivier de Orbigo. De van oorsprong Romeinse brug is uniek vanwege zijn lengte, 18 stenen bogen! Maar ook vanwege de oregelmatige vormen, hoogte en er zit meer dan een knik in. Op de kaft van het derde boekje van de route beschrijving staat een mooie foto. Deze probeerde ik na te maken, maar de zon stond niet gunstig voor de foto. Momenteel wordt de brug weer opnieuw 'bestraat' met grote, kleine en ronde rievierstenen. Allerlei formaten die door de stratenmakers erg vakkundig in de cement worden gelegd. We moesten aan Frigliana denken Nel, Via de mooie en sfeervolle stad Astorga. Op Plaza Mayor dronken we een heerlijke cafe solo, grande met lekkere zoete koek. Van calorieen zijn we niet bang! Vanaf Castrillo de los Polvazares(wat een mooie namen toch) begint de lange, gestage klim. We kwamen door El Ganso(1030m), waar al in 1142 een klooster was. Steeds hoger gaan we en de bomen worden lager en weingig beplantig is er nog. Links keken we naar een hoge berg waarop de sneeuw nog te zien was.Het werd steeds zwaarder maar ik stoempte door. Herman ging als Bahamontes, heel licht en met gemak. Opeens zag ik hem in de groene trui, heel in de verte aan de andere kant van de vallei, ik lag 1 km achter denk. Toen ik hoeooi riep zwaaide hij en ging verder ale een echte klimgeit!Voor de duidelijkheid er waren stukken bij van 10%. Net voor de top hebben we eerst wat gedronken in Foncebadon. Ik was kapot! M'n kuiten deden pijn en Jan, collega Caminoganger, zei dat ik maar eens op de tafel moest gaan liggen. Ik kreeg een heerlijk, wal wat pijnlijke, massage van hem. Zodat de laatse 3 km naar de top'gemakkelijker' ging. Zo zie je maar weer steeds een ontmoeting op het goede moment. Willem, uit Deventer, zat er ook. Hij liep de stukken boven de 7% omdat hij de kunstknie niet te zwaar wilde belasten. Zo zie je maar Wil, het kan ook anders. Het laatste stukken hebben we samen gefietst en toen we eraan kwamen was het lekker rustig. Jan en Ushi waren er al en wij dan. Natuurlijk hebben we onze steen(tjes) bij de duizenden anderen gelegd. Symbolisch bedoeld om een zware last af te leggen. Wat zijn er veel mensen ontlast zeg. Even de foto's maken voor de site en toen naar beneden. Het was erg gevaarlijk: steil, nu naar beneden, en een bar slechte weg dwongen ons flink in de remmen te knijpen. Zonder ongelukken zijn we nu aangekomen in Riego de Ambros. Waar we in een practig groot huis, chalet-achtig een heerlijke kamer hebben. Na de douche is alle vermoeidheid zowat weg. Nog even de spullen gewassen en dat hangt nu lekker in de zon te drogen. Het uitzicht is overweldigend! We zitten halverweg de berg en beneden ons ligt Ponferrada. Tegenover ons de hellingen groen en groen en groen, maar toch verschillend. Het was een dag om nooit te vergeten.
Lieve allemaal, het bij houden van de site kost soms wel eens problemen. Vandaag mag ik de dongel gebruiken van het huis, want er is geen WiFi, toch aardig he.
Dank voor de reacties en
Hasta luego
Herman en Riet.