De eerste regen

Beste allemaal,
Het was al negen uur toen we vertrokken vanuit de Jeugdherberg in Tours. Joke en Dick nemen hier een rustdag. Gisteravond hebben we samen gedineerd op het grote plein met gezellige terrasjes. In Middeleeuwen kwamen hier de pelgrims bij elkaar voor ze vertrokken naar S.de C. Nu zit er vooral de jeugd, ja en wij dan. Misschien zien we elkaar weer in Santiago zeiden we en namen op een goede reis, een heerlijke witte Loire wijn: Goede reis!

De reden dat we zo laat vertrokken was dat de deur van het hok waar de fietsen in stonden op slot zat en de juf van het secretariaat was er nog niet, zij moet er zijn om acht uur en het was half negen. Ik naar boven en aan de dame die voor het petit dejeuner zorgt gevraagd of zij wist wat er aan de hand was. Zij bellen en even later kwam ze met de sleutel en na ons nog eens uitdrukkelijk te hebben verzekerd dat DIT haar werk niet was, deed ze de deur van het slot. Tours ie erg druk en we laveerden tussen de auto's door allereerst naar de kathedraal om een stempel te scoren. Ook dat gaf enige moeite maar ik heb er een! De route was vandaag niet zo mooi. Veel landbouw velden met graan maar ook met nog hele kleine zonnenbloem plantjes. Een beetje saai dus maar; Wat zal dat straks mooi zijn.
" Geluncht" op een bankje, tegen de muur van het kerkhof. Snel moeten eten want het begon te spetteren. Het regende niet echt door, dus regenkleding was niet nodig.
Na 97 km fietsen kwamen we uit bij de Chambre D' Hote " le Bergerie" het was wel even zoeken midden in spits. We werden hartelijk ontvangen door echte Scotish people: Gerald en mevrouw ?? MacMillan. Hij schonk een heerlijk gekoeld biertje voor ons vermoeide zielen en de twee Schotse border Collies vonden het ook helemaal te gek als we de tennisbal een eind weggooiden. Hij zou voor ons koken: Voorgerecht, hoofdgerecht kip en lekkers toe. Om acht uur zou alles klaar staan. We gingen douchen en even voor acht klopte zij op de deur en vertelde dat ze met hun zoon, 17 jaar, harde stoot in de buik had gekregen en hij moest naar het ziekenhuis en dat daardoor het eten niet doorging. Ze wilden ons nog wel naar het centrum brengen. Dat hebben we niet aangenomen, gaan jullie maar wij pakken de fiets wel. We kregen de code van de poort om erin en uit te komen en zij reden, met zoon Robbert, weg. Alles open, geen deur op slot. Wij toetsten de code in en de poort zwaaide statig open en we fietsten naar het centrum. Er was helemaal niets te doen erg stil. Toen we terug wilden gaan begon het heel hard te regenen: te hozen, zei Herman. FF gewacht en het was weer droog. De familie was net terug en alles was goed met Robbert. Ter vergoeding van het misgelopen diner schonk hij ons een "nightcap" een lekker glas wijn. Het werden er meer dan twee en daarom zit ik nog zo laat te schrijven.
Morgen naar Poitiers, of die kant op.
Ik wens jullie ook alle goeds toe en welterusten