Een SUPER dag, met een bijzondere ontmoeting

Madame Michelle Fleury heeft een heerlijk, Frans, ontbijt voor ons klaar staan. Samen met Marijke en Frans uit Utrecht gezellig ontbeten. Zij trokken verder en wij op weg naar Chartres. Wat fietst het dan opeens gemakkelijk, zo zonder die zware tassen. Om half tien was er een H. Mis dus we 'schoven' aan. Er waren erg weinig mensen die de dienst volgden. Maar wel veel Japanners die alleen de kerk bezichtigden. Er liepen ook steeds meer nonnen rond. Toen onze viering was afgelopen gingen zij zitten voor de dienst van 11 uur. Er werd alvast wat gezongen en onderwijl liepen wij de kerk te bekijken met die prachtige gebrandschilderde ramen, zijn beeldhouwwerken en het beroemde gedeelte van een gewaad dat Maria zou hebben gedragen. De viering begon met zang en een mooie intocht van de priesters, akolyten en misdienaars en de Bisschop Michel Pansard. Het openingswoordje was heel sterk, ik bedoel vastberaden. Hij begon ermee dat het een bijzondere dag was en noemde de heilige van de dag maar ook voor de zusters van St. Paul, 70 in getal, die hier hun feestdag vierden(welke weet ik niet) hij noemde ook namen van zusters die er niet bij konden zijn en vertelde ook van hun werk op veel plaatsen in de wereld: o.a. China en de Philipijnen. Hij maakte het kruisteken met het gewijde water van Pasen.Met een gulle hand nam hij water uit een grote koperen ketel die onder het Houten Kruis met witte doek stond. Het was een mooie viering. Na de dienst ging de Bisschop naar buiten om daar de hand te schudden van velen. En wie stonden daar ook? Juist, Joke en Dick. Zij waren aangesproken door een Afrikaanse priester die vroeg of ze Engels spraken. Joke deed gelijk haar verhaal en hij zei dat ze mee moest komen. Hij liep naar de Bisschop toe en net op dat moment kwam ik er ook aan. In het frans kon ik hem vertellen wat ons was overkomen. Meteen zei hij: "Venez avec moi" en beende, met mijter op en wapperend kazuifel, de kerk in naar de sacristie. Onderweg mensen de hand schuddend en iedere keer omkijkend of wij er nog wel waren, hij hield ons in de gaten. Wij mee de sacristie in, die groter is dan die van Noordwijk. Toen hij klaar was nam hij ons mee naar buiten en we liepen, renden zowat, naar bisdom secretariaat. "Voila, le jardin de l"eveche" zei hij lachend en wees op een droge binnenplaats waar een paar auto's stonden. Op het kantoor pakte hij 4 paspoorten en vulde zelf alles in, zette er een stempel op en zijn handtekening en alles was weer geregeld. Hij stond op en bad het pelgrimsgebed en gaf ons de zegen voor een goede en veilige tocht naar Santiago.Herman kreeg zelfs nog een pet 'pour le soleil' van hem. Nog even met hem staan praten en wat ben ik blij dat ik wat Frans spreek al is het niet perfekt.Buiten nog samen op de foto en hij beende weer terug, ik denk naar de zusters. Het was heel emotioneel voor ons. We zijn met z'n viertjes gaan lunchen om deze bijzondere ontmoeting af te sluiten. De paspoorten worden nu wel vertroeteld en gekoesterd.

Naschrift:
Vanavond, 10 mei, kreeg ik van Marga een sms dat onze paspoorten zijn gevonden de vinder gaf ook een telefoonnummer zodat we die morgen maar gaan bellen. Toch een goede afloop.
Merci, merci, merci mon Dieu!!!